Cet obscur objet du désir

Oha diyorum kendime, Nil Burak dinliyorum. Hem de o spesifik şarkısı! Ama kadın da iyi demiş, anılar beni rahat bırakın demiş.

Bildiğiniz üzere oda arkadaşım beni terk edeli 1 hafta geçti. Odayı temizlemeye gelen kadınımsı yaratıkla kurmaya çalıştığım iletişim çabaları martın başında odaya birisi gelecekmiş! Kim gelir ne gelir bilmiyorum ama bugün bi Almankökenli birisi dış kapıda içeri girmeye çalışıyordu. annesi sordu Dino nerde diye. Şimdi Dino'yu anlatmam gerek. Dino bir efsane. Bir Viyana efsanesi büyük bir ihtimalle. Viyana'ya ilk geldiğimde saat 5 gibi havaalanından inmiştim. Apartman görevlisi saat 3te gidiyor genelde. Neyse ki o gün çarşamba da 7de gidiyor. Adam dedi merak etme arasan gelirdik dedi de inanmadım. Neyse interneti bağlamak gerekiyordu, bi şifre falan verecekler işte. Adam dedi 602 nolu odada Dino var o halleder. Şimdi 5 katlı bir binada oda numaraları hep 101,201...405 gibi gidiyor. Haliyle 6. kat olması gerek di mi? Yok 602 nolu odayı bi türlü bulamadım. Neyse bir gün daireye girdiğimde kapımda bir kağıt gördüm, Dino bırakmış. Ha bi de Dino'nun ismi her yerde. Ama kendisi yok. Arasıra bi adam görüyorum karları falan kürüyor, selam falan veriyor, İhtiyar bişi tam Dino tipi var aslında ama emin olamıyorum. Neyse işte bu kadın da Dino'yu sordu ama çevremde Dino'yu gören kimse yok. Ve herkes de aynı dertten müzdarip. Kim bu Dino? -Ne çıkar beni sevmesen de, bir kadehim var bak elimde, Hasreti içiyorum...- Şarkının bu kısmını koyasım geldi. Melankolik kapladı hayatımı. Istanbul'u özledim ben, okulumu, evimi, annemi babamı herkesi özledim ben. Yalnızım ben çok yalnızım, 1 gün sonra parti var, muhakkak 30 kişi ile daha tanışcam ama hepsini unutcam gene. Onlar beni hatırlıyor ama ben her sabah bu numara da kimin demek istemiyorum :/ Buymuş benim alın yazım, ister uzak ister yakın, anılar beni rahat bırakın.... Neyse istediğim buydu hem artık haftada 5 saat dersim var :D 2 saate göre çok daha dolu. Off çok kötü bir durumdayım onu fark ettim.. Toparlanmam lazım.