Kimlik

Kimliğinizi görebilir miyim dedi karşımda duran adam, ne kimliği neden niçin, her insanın kimliği kendisi değil midir dedim ben de ama kendi kendime. Ne yani şu kart parçasını taşımayınca kişi kimliksiz mi oluyor, sen kimsin sorusuna illaki bir kart parçası ile mi cevap verilecek diye düşündüm akabinde de senin kimliğini görebilir miyim dedim sessizce hatta sen kimsin, nesin niye yaşıyorsun...Lakin yenilmiştim o an yenilmiştim. Çünkü kimliğim yanımda değildi. Ben kimse değildim. Görünmez bir insandım artık. Fiti fiti koşmaktan öteye yapabileceğim hiç bir şey yoktu. En azından kimliğim yoktu. Ama ben de yoktum artık. Koşar adımlarla bir ağacın arkasına saklandım. Saklanmama gerek yoktu halbusi, çünkü görünmezdim, görünemezdim. "Goruyorum ban sanı" dedi kadim bir ses. Önümde duran ağaç dile gelmiş aheste aheste benle konuşmakta. Sen kimsin dedi bana; ben mi, ben ben Kimse'yim dedim, o da " Kimse, kimse değildir" dedi gene o ağır zor anlaşılır ses tonuyla. Ama ama dedim. Karardı ortalık, ne oldu hatırlamıyorum ama uyuyakalmışım o ağacın dibinde. Hava kararmaya da yüz tutmuş. Evin yolu falan yok, bildiğin kayboldum, doğrulayım derkene fark ettim ki ağacın dibinde bir kedi olarak uyandım. Ne oluyoruz demeye kalmadan belediye görevlileri tarafında kovanlanmaya başladım, halen kimliksiz olduğum içün fiti fiti kaçıyordum. Derken yorulduğumu hissettim ve metal bir çöp tenekesinin içine kuruldum. Deli ziyafet vardı, balıklar muzlar, ekmek parçaları, puaçalar, beyti bile vardı. Yidim doydum, bi ağırlık çöktü. Yüzümde tebessüm ve yaladığım patilerimin düzleştirdiği tüylerin rüzgarla olan valsi vardı. Derken çöpte hain bir tıslama. "kimsinss?" Böyle bir ses ancak tek bir yaratıktan çıkardı. Biliyordum, türlü hile hurda ile beni öldüreceğini bildiğim için kanatlarımı olanca hızla çırptım. O da nesi!! Kanatlarım vardı artık. Anka kuşu ya da ne bileyim serçe falan olmak tabi ben de isterdim ama o kıymetlimisss seslerini artık duyamaz oldum çünkü büyülü bir vızzlama benim kanatlarımdan peydah oluyordu. Ben bir vampirdim, ben kana susamış gecelerin uslanmaz yaratığıydım. Ben ceketinizdeki kahve lekesi, ayakkabınızdaki yırtık, bilgisayarınızdaki virüstüm. Ben artık yeniden doğmuştum demeye kalmadan, zehirli bir duman kapladı 'halkın dört bir yanını'. Yoo yoo bunlar olamaz derkene, maskeli ve beyaz bir duman saçan belediye görevlisi makinayı durdurdu. Kaçacak yerim yoktu her yer beyaz dumanla kaplıydı ve bir adam koşa koşa bana geliyordu. Artık tam önümdeydi ve sordu, kimlik görebilir miyim diye. Gösterdim, gitti.