Saksıdaki Çocukluğum

Bir insanın, hadi spesifik olayım 20 yaşına gelmiş bir gencin evime gidiyorum dediği yer, bütün hayatını yani son 20 yılını harcadığı, doğduğu büyüdüğü yer ise uzun bir aradan sonra evde gördükleri bazı anıların ve kişilerin hayaletlerinden ibaret olmaya başlıyor bugün bunu fark ettim. Yazlıktan geldikten sonra, annemin hadi evladım çiçekleri sula demesiyle başlayan nostaljik gerigidişlerim yani lost'vari flashbacklerim beni sarhoş misalı geçici hafıza kaybına uğrattı. Yani, ne oldu nasıl kendimi balkonda buldum ve o saksıyla karşılaştım hatırlamıyorum sanki uzaylılar ışınladı beni. Efendim, eğer yüz profilime dikkatli bakar iseniz kafamdaki yarığı görebilirsiniz. Tamam dramatik oldu, kafamdaki yarık değil yaraizi diyeyim. Diklemesine değil de paralellemesine bir suretle şimşek şeklinde zühur bulan yara izim kimilerince Voldemortla olan savaşımdan kalmış bir relic kimilerince ise yer çekiminin bana saksıyla buluştuğumda toprağın verdiği armağan. Her ne tekim, insan bu ya, bilmem belki siz de yapmışsınızdır, evdeki en büyük saksının içine küçükken bir sürü ıvır zıvır koymuştum. Ne koydum, neleri koydum; unuttum tam hatırlamıyorum ama, üzerinde doğum yılı yazan paralarım, kalemtraşlarım, küçüknotlar yazdığım kağıtlarım, katlettiğim sineklerin toplu mezarları, arkadaşlarımdan çaldığım belki ödünÇaldığım erdevatlar ve benzerleri. Bakıyorum da, pihuuuu! Onlarca, binlerce şey gömülüdür, ve toprağın altından, saksının içinden bana seslendiler. Ama her şey bu kadar statik değil tabi ki. Eskiden evin adresini sorarken hatta ne eskisi geçenlerde GoogleEarth'ten arkadaşa evin adresini gösterirken bak stat burası, geç stadın olduğu caddeyi, 5. bina bizimki derdim. Derdim demesine ama nasıl, nerede, ne zaman yıktılar eski stadyumu bilemedim. O stadyumun da anısı var. 19 mayıs gösterileri! Evet, o pankart açıp aptal gösterilerden ortaokulda kaçmışlığım olsa da lisede zorla dans ettirdiler. Hem de önce step, ardından da dans! Aslında dans olsun step egzersizleri olsun bunlara lafım yok, lakin efendim bunu niye abartıyorsunuz ki. Beden dersinde hadi çocuklar top oynayına dönen bir gurüh olan çocukluğumda, erkeklerin futbol, kızlarınsa harbi kızlar napıyordu? dönemden geliyorum. StarTV'de spor haberlerinin jeneriğinde sadece futbol topu gözükür, salt futbol haberleri olurdu. Sonra pazar günü bizimkiler, bazen cuma günü de Levent Kırca'nın olacak o kadar'ı. Şimdi giderek 90larda çocuk olmanın ince detaylarına girdim, özür olsun. Ama efendim, ben burada, bu evde böyle yaşadım. Aynı televizyona kimbilir kaç yıl baktım. Baktığım Erciyes'in manzarası kim bilir kaç yıl aynı kaldı. Karşı binadaki kız nasıl büyüdü, çatıdaki sokak kedisi kaçıncı yavruya hayat verdi ben bunu bilirim bunu söylerim. Kalkıpta Mango'daki indirimden ya da Rock'n'coke falan bunlarla ilgili ne yazsam havada sinek, solda sıfır kalır.

0

Öyle işte.